ψυχοπαιδαγωγική

Ο όρος ταυτίζεται με τον όρο παιδαγωγική ψυχολογία. Ακριβώς γιατί η ψ., ως επιστήμη, έχει το ίδιο αντικείμενο έρευνας με την παιδαγωγική ψυχολογία, με την επιστημονική δηλαδή προσαρμογή της παιδαγωγικής στην ψυχολογία του παιδιού, και ειδικότερα με την ομαλή εξέλιξη του ανθρώπινου ψυχικού κόσμου κατά τα στάδια της παιδικής ηλικίας. Από την άποψη αυτή, δύο είναι τα επικίνδυνα στάδια ηλικίας του παιδιού: α) το από 0 έως 7 ετών (το σπουδαιότερο) και β) το στάδιο από 7 έως 14 ετών. Και για τον λόγο αυτό, είναι ανάγκη να οργανώνεται σωστά η λεγόμενη προσχολική αγωγή (ηλικία 3 έως 6 ετών). Η παλαιά παιδαγωγική επιστήμη είχε ως στόχο να ανατρέφονται και να εκπαιδεύονται τα παιδιά με βάση ορισμένους καθιερωμένους κανόνες. Η σύγχρονη ωστόσο παιδαγωγική επιστήμη αποδεσμεύτηκε από τους κανόνες αυτούς. Ο παιδαγωγός και ο δάσκαλος έγιναν ψυχικοί ερευνητές, με εκτελεστή των οδηγιών τους τον γονιό. Και αντί το παιδί να προσαρμόζεται σε αυτούς, προσαρμόζονται αυτοί στο παιδί, με βάση τον σεβασμό και την προστασία των αυθορμητισμών του (ελευθερία, πρωτοβουλία, παιχνίδι, αυτενέργεια, ανεξαρτησία κλπ.). Έτσι, το τυχόν οκνηρό ή απειθάρχητο ή επιπόλαιο παιδί δεν είναι αντικείμενο τιμωρίας, αλλά θεραπείας.